mardi 3 juin 2008

Un hommage livré en retard par le webmestre

Gaston Pineau
"Evaç", voyageur, amant de la vie et du cosmos

(Traduction en français plus bas)

Είχε ξεκινήσει το ταξίδι του εδώ και μήνες. Η διαδρομή; Γαλλία-Κόρινθο à vélo, δηλαδή με το ποδήλατο! Πριν κλείσει τα εβδομήντα του χρόνια, ο Gaston Pineau, Γάλλος συγγραφέας, τέως καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Tours, κεντρική Γαλλία με έδρα το Μόντρεαλ του Καναδά αποφάσισε να διασχίσει τη Μεσόγειο πάνω σ’ένα ποδήλατο. Η ζωντάνια του και η όρεξη για ζωή θα μπορούσαν να τον κάνουν να κινείται πάνω στη θάλασσα με αυτό.

Απόφαση τολμηρή, που προκαλεί θαυμασμό και δέος απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο που έχω την τύχη να’ναι φίλος μου. Το μεγαλείο της ψυχής του, τον έκανε να έχει φίλους σε όλον τον κόσμο. Ακόμα όμως και κανέναν να μη γνώριζε, τίποτα δεν ήταν ικανό να σταματήσει το ταξίδι του προς την ανακάλυψη. Ξεκινώντας από την κεντρική Γαλλία διέσχισε το νότο της χώρας με μια απέραντη θέα στη Μεσόγειο, << κοροϊδεύοντας >> τα κότερα στις Κάννες και τη Νίκαια. Το ποδήλατό του έχει όνομα: << ΖΩΗ >> . Στα μέσα του Φλεβάρη πέρασε στην Ιταλία και αρχές Μάρτη να’μαι

πανεπιστήμιο της Tours, κεντρική Γαλλία με έδρα το Μόντρεαλ του Καναδά αποφάσισε να διασχίσει τη Μεσόγειο πάνω σ’ένα ποδήλατο. Η ζωντάνια του και η όρεξη για ζωή θα μπορούσαν να τον κάνουν να κινείται πάνω στη θάλασσα με αυτό.

Απόφαση τολμηρή, που προκαλεί θαυμασμό και δέος απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο που έχω την τύχη να’ναι φίλος μου. Το μεγαλείο της ψυχής του, τον έκανε να έχει φίλους σε όλον τον κόσμο. Ακόμα όμως και κανέναν να μη γνώριζε, τίποτα δεν ήταν ικανό να σταματήσει το ταξίδι του προς την ανακάλυψη. Ξεκινώντας από την κεντρική Γαλλία διέσχισε το νότο της χώρας με μια απέραντη θέα στη Μεσόγειο, << κοροϊδεύοντας >> τα κότερα στις Κάννες και τη Νίκαια. Το ποδήλατό του έχει όνομα: << ΖΩΗ >> . Στα μέσα του Φλεβάρη πέρασε στην Ιταλία και αρχές Μάρτη να’μαι στο λιμάνι της Πάτρας να τον περιμένω.

Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και η αγωνία μου ήταν μεγάλη. Περίμενα να υποδεχτώ έναν σύγχρονο ήρωα και φιλόσοφο. Το πλοίο αγκυροβολεί στην Αγίου Νικολάου. Βγαίνουν πρώτα οι νταλίκες και τα βαριά οχήματα, τα αυτοκίνητα και όλα αυτά μου φαίνονται τόσο πεζά και αδιάφορα όταν βλέπω τον Gaston στο ποδήλατό του με δυο μάτια σπινθηροβόλα, συγκινημένα, να με κοιτούν όπως ένα μικρό παιδί.

<<>> ! , μου λέει και βγάζουμε την πρώτη αναμνηστική φωτογραφία με την ψηφιακή του μηχανή, το μοναδικό επίτευγμα της τεχνολογίας και του 21ου αιώνα που έχει μαζί του. Παρόλο που ταξίδευε όλη νύχτα ήταν σε πλήρη φόρμα και είχε όρεξη για βόλτα στην πόλη. Στο ταβερνάκι που φάγαμε το μεσημέρι παρατηρούσε όλα τα πρόσωπα με ευλάβεια και θαύμαζε τους δύο φοιτητές που έπαιζαν live μουσική για εμάς. Μίλησε με όλους και παρόλο που δεν μιλάει ελληνικά κατάφερε να επικοινωνήσει και να γίνει αγαπητός σε όλους.

Την επόμενη μέρα παρακολούθησε την λειτουργία στην μεγαλύτερη εκκλησία των Βαλκανίων και πολιούχο της πόλης, Αγιο Ανδρέα και αφού κάναμε μια τελευταία βόλτα πήρε το ποδήλατό του και συνέχισε για Διακοφτό και από εκεί για Κόρινθο. Μια διαδρομή που κάποιοι από εμάς βαριόμαστε να κάνουμε και με το αυτοκίνητο ακόμη.

Σήμερα επιστρέφει στη Γαλλία για να επανέρθει το φθινόπωρο με τη γυναίκα του και αυτήν τη φορά με αεροπλάνο για συνέχεια της ανακάλυψης στη χώρα της ομορφιάς, όπως εκείνος λέει, Πάτμο και από εκεί με το καραβάκι Σμύρνη. Τελικός προορισμός, η λίμνη της Γαλιλαίας όπου θα γιορτάσουν με την γυναίκα του σαράντα χρόνια έγγαμου βίου. Η επιλογή τόπου δεν είναι τυχαία αφού πριν από σαράντα χρόνια οι δυο τους παντρεύτηκαν σ’ αυτόν τον μαγευτικό τόπο του πλανήτη.

Μια φίλη μου, με ρώτησε: << Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; >> Τώρα, ξέρω ότι υπάρχουν. Ο Gaston Pineau περνάει το μήνυμα και μας κάνει να καταλάβουμε το μεγαλείο και το δώρο της ζωής, την αξία της ανακάλυψης. Με έκανε fan του ακόμα περισσότερο γιατί αν αξίζει να θαυμάζουμε κάποιους είναι ανθρώπους σαν αυτόν και με άφησε να ανακαλύψω και εγώ το βάθος της ψυχής του και της προσωπικότητάς του, τόσο που η Μεσόγειος είναι πολύ ρηχή για να το φτάσει…

Για όποιον επιθυμεί να παρακολουθήσει το ταξίδι του, να γεμίσει εικόνες και συναισθήματα μπορεί να αντρέξει στο blog του:

Niki Kostantopoulou

---

Gaston Pineau, «un» voyageur amant de la vie et du cosmos

Il a commencé son voyage il y a quelques mois. Son trajet : France-Corinthe à vélo. Avant son soixante-dixième anniversaire, Gaston Pineau, écrivain français et ex-professeur à l’Université de Tours, au centre de la France, et à Montréal, au Canada, a décidé de traverser la Méditerranée à bicyclette. Sa vivacité et son appétit de vivre auraient pu le faire se déplacer à bicyclette sur les eaux.

Audacieuse décision qui suscite l’admiration et la crainte devant cet homme que j’ai la chance d’avoir pour ami. Sa grandeur d’âme lui a fait se créer des amis partout dans le monde. Même s’il ne connaissait personne, rien n’aurait pu arrêter son voyage vers la découverte. Il s’est mis en route à partir du centre de la France, il a traversé le sud du pays avec la vue immense sur la mer, tout en se moquant des yachts de Cannes et de Nice. Son vélo s’appelle Vie. Au milieu de février il est passé en Italie et au début de mars me voici au port de Patras à l’attendre.

J’avais le cœur battant et une grande angoisse. J’attendais pour accueillir un héros contemporain et un philosophe. Le bateau a jeté l’ancre à Agios Nicolaos. Sortent d’abord les camions et les véhicules lourds, les autos et tout cela me semble prosaïque et indifférent, quand j’aperçois Gaston sur son vélo avec des yeux pétillants et émus qui me regardent comme un petit enfant.

«Photo. Photo », me dit-il, et nous prenons la première photo mémorable avec sa caméra digitale, la seule réussite technologique du 21e siècle qu’il a avec lui. Bien qu’il eût voyagé toute la nuit, il était en pleine forme et avait le goût de se promener dans la ville. À la « tavernaki » où nous avons mangé le midi, il observait toutes les personnes avec respect et il admirait les deux étudiants qui jouaient de la musique pour nous. Il a parlé avec tout le monde et même s’il ne parle pas le grec il a réussi à communiquer et à devenir aimé de tous.

Le lendemain, il a suivi la liturgie dans la plus grande église des Balkans, (la cathédrale de) Saint-André, patron de la ville, et après nous avons fait une dernière promenade. Puis il a repris son vélo et a continué vers Diakofto et de là vers Corinthe. Un trajet que certains d’entrre nous ont la flemme de faire même en auto...

Aujourd’hui, il retourne en France pour revenir en automne avec sa femme, mais cette fois en avion, pour continuer la découverte de la beauté du pays, comme il le dit lui-même, Patmos et de là, en bateau, vers Smyrne. Dernière destination, le lac de Galilée où ils célébreront, sa femme et lui, leurs quarante ans de vie conjugale. Le choix de ce lieu n’est pas un hasard puisque il y a quarante ans ils se sont mariés dans ce lieu fascinant de la planète,

Une amie m’a demandé: « De tels hommes existent-ils ? » Maintenant, je sais qu’ils existent. Gaston Pineau passe le message et nous fait comprendre la grandeur et le cadeau de la vie, la valeur de la découverte. Je suis devenue encore plus fan de lui, car s’il vaut la peine d’admirer des hommes comme lui, il m’a permis à moi aussi de découvrir la profondeur de son âme et de sa personnalité.

Celui qui désire suivre son voyage, pour faire le plein d’images et d’émotions, peut aller sur son blog.

Niki Kostantopoulou